Witamy na stronie parafii

Transmisja Mszy Św. na żywo z naszej parafii

w każdą niedzielę o godzinie 10:00

Transmisje dostępne w zakładce „Transmisja” po lewej stronie.

Któż jak Bóg!

część III Święty Michał Archanioł

odcinek 2. Jego Siedziba

Święty Michał Archanioł ma Swoją Siedzibę w Niebie przy Tronie Boga Najwyższego, w Trójcy Przenajświętszej Jedynego, przy Matce Bożej Królowej Aniołów, w obecności wszystkich Aniołów i Archaniołów i wszystkich Świętych w wiecznej szczęśliwości radośnie uwielbia, czyni dzięki i chwali Majestat Boży.

Tu na ziemi szczególnie upodobał sobie i wybrał na Swoją Siedzibę - miejsce szczególnego swego wstawiennictwa, zachwycającą Grotę na Górze Gargano, w której się objawił i sam ją poświęcił, malowniczo usytuowaną na półwyspie Gargano w Apulii - południowo-wschodnim rejonie Włoch 20km od San Giovanni Rotondo. Tu z Woli Bożej na szczycie góry powstało Sanktuarium Świętego Michała Archanioła, jak gdyby "zawieszone" między niebem a morzem. Święta Grota Objawień znajdująca się na szczycie Góry Gargano, w miasteczku Monte Sant'Angelo wraz z budowlami stanowi Niebiańską Bazylikę - Sanktuarium Świętego Michała Archanioła. Niebiańską, gdyż jako jedyna świątynia na świecie nie ludzką ręką została poświęcona! Poświęcił ją sam Święty Michał Archanioł razem ze swoimi Aniołami. Jej Patronem i Opiekunem jest właśnie Święty Michał Archanioł. Jest ona największym i najsłynniejszym miejscem Jego kultu na całym świecie. Anonimowy pisarz, który żył tysiąc lat temu dał takie świadectwo: "Sanktuarium Świętego Michała Archanioła sławne jest nie z blasku swoich marmurów, ale z cudownych wydarzeń, które tu miały miejsce. W swojej formie jest skromne, ale bogate w niebiańskie cnoty, ponieważ sam Święty Michał Archanioł zbudował je i poświęcił. Pomny na ludzką słabość sam zstąpił z Nieba, aby w owym czasie ludzie mogli stać się uczestnikami Dzieł Bożych.". Do tego niezwykłego miejsca przybywali i przybywają pielgrzymi z różnych stron świata. Różni Święci zostawili tu swoje ślady. W Świętej Grocie modlili się m. in.: Święta Brygida Szwedzka, Święty Franciszek z Asyżu, Święty Tomasz z Akwinu, Święty Gerard Majella, Święty Alfons Maria de Liguori, Święty Ojciec Pio, Święty Jan Paweł II. Cesarz Święty Henryk II jako pierwszy świecki otrzymał pozwolenie, by pozostać w Grocie na noc. Wcześniej żaden nie odważył się na taką decyzję z powodu wielkiego respektu jaki budziło to Święte miejsce. Uważano, że nocą rządził w Grocie osobiście sam Święty Michał Archanioł, bo wiele cudów zdarzyło się tam właśnie po zachodzie słońca. Potwierdzają to liczne świadectwa. Odwaga Świętego cesarza została nagrodzona wizjami Dziewięciu Chórów Anielskich oraz samego Świętego Archanioła Michała.

Podążyli też w tym kierunku pod duchowym przewodnictwem naszego Księdza Proboszcza Pielgrzymi z naszej Parafii, aby wymodlić potrzebne Łaski polecając naszą Parafię Świętemu Michałowi Archaniołowi i przywieźć duchowe owoce. Do miasteczka na Górze Świętego Anioła przybyli 1 sierpnia - w siódmym dniu parafialnej pielgrzymki. Papież Bonifacy IX przyznał odwiedzającym to miejsce odpust zupełny.

Początki Sanktuarium Świętego Michała Archanioła sięgają V wieku. Miejsce to od wieków nawiedzane jest przez pielgrzymów ze wszystkich stron świata. Tutaj otrzymuje się i prosi o Łaski, które są rozdzielane bardzo hojnie. Sam Święty Michał Archanioł powiedział: "Wyjdziecie stąd pojednani z Bogiem i umocnieni do walki z grzechem.". Cudowne wydarzenia dały początek kultowi Świętego Archanioła Michała na Górze Gargano. Wydarzenia te są związane z objawieniami. Trzy z nich miały miejsce w V wieku, czwarte równie cudowne jak poprzednie dokonało się kilka wieków później.

Pierwsze objawienie w 490 roku nazwane jest epizodem zagubienia byka. Pewnemu bogatemu właścicielowi uciekł najpiękniejszy byk. Właściciel ujrzał go na szczycie góry klęczącego u wejścia do groty - miejsca przyszłych objawień. Rozgniewany włościanin napiął łuk i wypuścił strzałę, aby ukarać zwierzę. Ale strzała w sposób niezwykły obróciła się i zraniła go w nogę. Przestraszony pobiegł do miejscowego Biskupa Sipontu Świętego Wawrzyńca Maiorano, by opowiedzieć mu o tym niezwykłym wydarzeniu. Ten niezwłocznie zarządził trzy dni publicznych modlitw i pokuty. Pod koniec trzeciego dnia modlitw (8 maja) Biskupowi ukazał się Święty Michał Archanioł i rzekł: "Ja jestem Archanioł Michał stojący przed Obliczem Boga. Grota jest Mnie poświęcona; Ja sam jestem jej strażnikiem. Tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie. Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane. Idź w góry i poświęć tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.". Góra Gargano była tajemnicza, niedostępna i miejscem kultu pogańskiego, dlatego Biskup długo wahał się, zanim zdecydował się wypełnić polecenie Archanioła.

Drugie objawienie Świętego Michała zwane jest epizodem zwycięstwa. W 472 roku Sipont został oblężony przez Germanów i pewna była już porażka miasta. Wtedy Święty Wawrzyniec znowu zarządził trzy dni pokuty i publicznych modlitw i zwrócił się o pomoc do Przywódcy Wojsk Niebieskich. Na zakończenie ufnej modlitwy wspartej pokutą ukazał się Biskupowi Święty Michał Archanioł, który przepowiedział szybkie i całkowite zwycięstwo, jeśli mieszkańcy miasta natychmiast przystąpią do kontrataku. Z nadzieją w sercach obrońcy wyszli z miasta i wzięli udział w bitwie, której towarzyszyły trzęsienie ziemi, grzmoty i błyskawice. 29 września zwycięstwo było całkowite, a wojska nieprzyjacielskie zostały pogromione.

Trzecie objawienie nazwane jest epizodem poświęcenia. 8 maja 493 roku po zwycięstwie Biskup Święty Wawrzyniec zdecydował się wykonać polecenie Świętego Archanioła Michała i poświęcić grotę ku Jego czci jako wdzięczność za pomoc. Tego dnia wraz z całą ludnością Sipontu udał się na górę, gdzie wszyscy usłyszeli dobywające się z Groty cudowne śpiewy anielskie. Święty Wawrzyniec poruszony i wstrząśnięty tym zdarzeniem poprosił o radę Ojca Świętego. Papież Święty Gelazy I wydał pozytywną opinię dotyczącą jego postanowienia. Zalecił poczekać na znak Niebieskiego Księcia, który ustali kiedy to ma być i obiecał mu i prosił go o modlitwę do Trójcy Przenajświętszej. Biskupowi po raz kolejny objawił się Archanioł Michał i oznajmił, że On sam osobiście poświęcił już Grotę: "Zaniechaj myśli o poświęceniu Groty, Ja wybrałem ją na Swoją Siedzibę i już poświęciłem razem z moimi Aniołami. Znajdziesz w niej znaki na skale i mój Wizerunek, Ołtarz, Pallium i Krzyż. Wy tylko wejdziecie do Groty i odmówicie przy mnie modlitwy. Jutro odprawicie dla ludu Najświętszą Ofiarę.". Wtedy to Święty Wawrzyniec wraz z innymi siedmioma Biskupami z Apulii, z Duchowieństwem i ludem miasta Sipontu udał się o świcie, na boso, w procesji do Świętego miejsca. Podczas drogi nad głowami Biskupów pojawiły się orły, które chroniły ich od silnych promieni słonecznych. Po przybyciu do Groty w jej wnętrzu znaleźli kamienny Ołtarz przykryty szkarłatnym suknem i nad nim Krzyż. Oprócz tego Święty Michał Archanioł na znak swojej obecności pozostawił na skale odcisk stopy. Święty Biskup pełen radości złożył Bogu Ofiarę Eucharystyczną. Wszystko to zdarzyło się 29 września 493 roku. Od tych nadzwyczajnych wydarzeń Grota Świętego Archanioła cieszy się tytułem Niebiańskiej Bazyliki. Jako jedyna na świecie świątynia została konsekrowana nie ludzką ręką.

Ciąg dalszy tego odcinka w następnym numerze Tygodnika.

c.d.n. BBW

Nowenna Pompejańska

Nowenna Pompejańska nazywana jest też nowenną „nie do odparcia”, ponieważ Matka Boża złożyła obietnicę, że każdy, kto przez 54 dni odmówi różaniec, prosząc o konkretną łaskę - otrzyma ją.

Nowenna to dziewięciodniowe nabożeństwo odmawiane zazwyczaj w jednej konkretnej intencji. Nowenna pompejańska jest specyficzną modlitwą, bo składa się z sześciu nowenn.

Powstała prawdopodobnie w Pompejach i została rozpropagowana przez dominikańskiego tercjarza bł. Bartłomieja Longo. Jako student związał się z ruchem satanistycznym, który dość mocno działał w ośrodkach akademickich. Był zafascynowany okultyzmem i doszedł nawet do wtajemniczenia na poziomie kapłana. Wiele grup studenckich w Neapolu oraz innych ośrodkach w krajach zachodniej Europy podlegało wtedy wpływom ruchów masońskich i satanistycznych.

Błogosławiony Bartłomiej Longo dwa lata trwał w tych praktykach. Przeżywał wielkie ciemności, chciał popełnić samobójstwo. Znajomy katolik umówił go w końcu na spotkanie z księdzem, który przekonał Bartłomieja, że musi powierzyć się Matce Bożej. I rzeczywiście tak uczynił. Wyszedł z ciemności, ale przez cały okres nawrócenia mocno przeżywał swoje odejście od Boga i miał straszne pokusy rozpaczy.

Kiedyś przyjechał do Pompejów, gdzie znajoma prosiła go, by zajął się terenem, który dzierżawiła. Podjął się tego zadania i gdy tam przebywał, nadal przeżywał ogromne ciemności. W pewnym momencie usłyszał słowa: „Jak będziesz się modlił na różańcu i propagował Różaniec, to Ja cię z tego uleczę”. To były słowa Matki Bożej. Zaczął odmawiać Różaniec i odzyskał spokój. W Pompejach odbudował kościół, wybudował sanktuarium Matki Bożej, do którego przywiózł obraz Matki Bożej Różańcowej ze św. Dominikiem. Pewnego dnia przyszła do niego kobieta, która została uzdrowiona za pośrednictwem Matki Bożej. W chorobie usłyszała wskazanie, że powinna modlić się na różańcu przez 54 dni. Pierwsze 27 dni miała prosić o uzdrowienie, a przez kolejne 27 dni miała dziękować. Po 54 dniach została uzdrowiona. Przyszła i opowiedziała o tym Bartłomiejowi. On natomiast zaczął w Pompejach propagować nowennę zwaną dzisiaj pompejańską. Papieże uznali tę nowennę oraz objawienia z nią związane jako prawdziwe ze względu na ogromną skuteczność.

Jak się modlić? Nowenna pompejańska trwa 54 dni. Każdego dnia odmawiamy trzy części różańca świętego (radosną, bolesną i chwalebną). Jeśli ktoś chce, może odmawiać czwartą część z tajemnicami światła. Przed rozpoczęciem różańca wymieniamy najpierw intencję (tylko jedną), a następnie mówimy: „Ten różaniec odmawiam na Twoją cześć, Królowo Różańca świętego”.

Odmawiamy modlitwy początkowe różańca (Wierzę w Boga, Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Mario, Chwała Ojcu) – jeden raz na początku nowenny w danym dniu.

Odmawiamy różaniec – wszystkie 15 tajemnic (do nowenny pompejańskiej można dołączyć również tajemnicę światła). Nie trzeba odmawiać wszystkich tajemnic za jednym razem – modlitwę można podzielić, np. na pory dnia. Po zakończeniu każdej części różańca odmawiamy modlitwy: błagalną bądź dziękczynną.

Modlitwy błagalne (odmawiane pierwsze 27 dni) i dziękczynne (kolejne 27 dni) w Nowennie Pompejańskiej:

Modlitwy końcowe w trakcie części błagalnej: Pomnij o miłosierna Panno Różańcowa z Pompejów, jako nigdy jeszcze nie słyszano, aby ktokolwiek z czcicieli Twoich, z Różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający, miał być przez Ciebie opuszczony. Ach, nie gardź prośbą moją, o Matko Słowa Przedwiecznego, ale przez święty Twój różaniec i przez upodobanie, jakie okazujesz dla Twojej świątyni w Pompejach wysłuchaj mnie dobrotliwie. Amen.

Modlitwy końcowe w trakcie części dziękczynnej: Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości? Moje całe życie poświęcam Tobie. Ile mi sił starczy, będę rozszerzać cześć Twoją, o Dziewico Różańca Świętego z Pompejów, bo gdy Twojej pomocy wezwałem, nawiedziła mnie łaska Boża. Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu, które mi wyświadczyłaś. O ile zdołam będę rozszerzać nabożeństwo do Różańca Świętego, wszystkim głosić będę, jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną, aby i niegodni, tak jak i ja, grzesznicy, z zaufaniem do Ciebie się udawali. O, gdyby cały świat wiedział jak jesteś dobra, jaką masz litość nad cierpiącymi, wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie. Amen.

Na koniec odmawiamy modlitwę „Pod twoją obronę” oraz trzy razy z ufnością prosimy: „Królowo Różańca świętego, módl się za nami”.

Nowenna Pompejańska jest szkołą modlitwy i należy odmawiać ją codziennie. Jeżeli z jakiegoś powodu ją przerwiemy, należy zacząć od nowa.

Dlaczego 54 dni? Nowenna kojarzona jest z dziewięcioma dniami modlitw. W przypadku Nowenny Pompejańskiej modlitwa trwa 54 dni. Skąd ta różnica? Matka Boża w objawieniu poleciła odmówić trzy nowenny dziękczynne i trzy błagalne. Daje to 6 nowenn po 9 dni, co daje razem 54 dni.

Nowenna Pompejańska dzieli się na dwie części po 27 dni – część błagalną i dziękczynną. Modlitwie towarzyszy przez cały czas jedna intencja.